De staalkaart

Deze week kreeg ik een kadootje van mijzelf thuisbezorgd. Het was een aantal staalkaarten van een wolmerk waar ik onlangs op attent werd gemaakt. Omdat het merk in Denemarken woont gaan de bestellingen via het internet. Nu vind ik niets zo vervelend als bestellen in een webwinkel en er bij aflevering achter komen dat het product er niet hetzelfde uitziet als op mooie plaatje in de winkel. Gelukkig bestaat de staalkaart. 

Zo'n staalkaart heeft een bijzondere uitwerking op me. Ik waan mij terug in de grote logeerkamer bij mijn oma, zo'n kamer met opgewreven linoleum op de vloer, een tweepersoonsbed en een kast die bij dat bed past. Deze kast was niet leeg zodat de logé de inhoud van zijn koffer kon uithangen. Nee, de kast lag vol met lappen, tassen met wol, patroonboeken en ... kaarten van de 3-suisses. Als de kast openging was dat een feest want er lag altijd wel iets in waar oma dan een kledingstuk van maakte. Maar het grootste feest voor mij waren de kaarten met 3-suisses-draadjes. Toefjes wol en garen in alle mogelijke kleuren en van allerlei materiaal. 

Ik wilde dan de wildste combinaties maken maar daar was oma het niet mee eens. Rood en oranje of blauw en groen kon je echt niet combineren vond zij ... Gelukkig ben ik nu mijn eigen baas maar om heel eerlijk te zeggen, ik combineer zelden rood met oranje of groen met blauw!