Inspiratie

Raar ding is dat, inspiratie. De ene keer weet je van gekkigheid niet hoe snel je aan de gang moet met wol en breipennen omdat je bang bent dat het goede idee zo weer uit je hoofd verdwijnt. Het volgende keer kijk je naar de draad, ben je er zelfs een beetje verliefd op, heb je al een proeflapje gemaakt en weet je dat het een vest moet worden en dan ... 

In die "state of mind" ben ik op het moment. Ik heb voldoende van de Gotland wol  gesponnen om een kledingstuk te maken en ik ben net zo enthousiast over de draad als ik was over de ruwe wol. Ik heb het proeflapje gemaakt en bepaald op welke pendikte er moet worden gebreid. Ik weet dat het een vest moet worden dat past bij mijn nog nieuwe jurkje. 

Maar ... ik heb geen flauw idee waar te beginnen. Wordt het een top down vest? Moet het een kort vest worden? Of zal ik toch een langer vest maken? Wordt het iets met een werkje? Ik heb werkelijk geen idee. Ik heb vanmorgen een groot aantal patroontijdschriften door zitten bladeren, ik heb alle brei-boeken die ik in mijn bezit heb weer eens bekeken en nog steeds is het blanco in mijn hoofd. 

Ik heb zelfs de schuur opgeruimd om de zinnen te verzetten maar ook dat heeft niet geholpen. Ik ben bang dat het enige wat me rest is om te wachten tot HET idee tot me komt. Misschien zit ik wel tot in de eeuwigheid der dagen met een prachtige hoeveelheid Gotland wol die nooit iets wordt ...

Waar je al niet blij van kan worden ...

Vandaag was zo'n dag dat alles lukte, die wil ik best vaker... Ik heb de achterstallige administratie weggewerkt, alle stapeltjes die op mijn werktafel lagen uitgezocht en dat wat bewaard moet worden ook nog in de laatjes en mapjes opgeborgen, ik heb een aantal kleine klussen afgerond. Dat is op zich al genoeg om een goed gevoel van te krijgen. Maar waar ik vandaag het gelukkigst van werd is dat ik eindelijk de vingerloze want heb gemaakt die ik al de hele winter op de pennen wilde zetten. 


Ik had nog wat restjes mooie wol, niet de spannendste kleuren maar wel het juiste materiaal. Gisteren kwam het ineens tot me en heb ik het boord gebreid. Toen ik vanmorgen opstond zat het patroon zo maar uitgewerkt in mijn hoofd, het hoefde alleen nog maar worden uitgevoerd. En ook dat is gelukt, tussen alle andere klussen door!

Ok, ik weet het, dit is er nog maar één maar na het eten zet ik gelijk de rechter want op. Het is bijna jammer dat ze oplopende temperaturen voorspellen (tot 22º C) dit weekeind, maar dat mag de pret niet drukken.


(Het patroon vind je op het tabblad patronen, boven aan de pagina)

Op reis

In de komende tijd reis ik een aantal keer met het openbaar vervoer. Normaal gesproken zou ik de auto nemen, je stapt voor de deur in en op de plaats van bestemming weer uit. Bovendien ben je niet afhankelijk van de klok terwijl je als je een trein wilt halen niet op het laatste moment je sleutels kwijt moet zijn omdat die trein daar doorgaans niet op wacht. 

Wat heeft me deze keer dan anders doen besluiten? Ineens realiseerde ik me dat wanneer ik met het openbaar verkeer reis ik mijn tijd kan "verdubbelen". Terwijl de bus en de trein me naar mijn plaats van bestemming brengt heb ik een zee aan tijd die ik op een andere manier kan invullen. Normaal gesproken zou ik een boek meenemen maar ik ga deze keer een handwerkje inpakken!

En waar zou de keuze op gaan vallen? Het lijkt niet handig om mijn top-down gebreide trui mee te nemen. Ik ben bijna toe aan de eerste mouw en dat betekent dus een behoorlijk pakket op schoot. Hetzelfde geldt voor de omslagdoek van Christel Seyfarth. Die is ook al een eind onderweg ...

De sokken die ik op de pennen heb staan lijken een betere keuze. Maar ik vind eigenlijk dat ik daar eerst nog wat verder op moet oefenen voordat ik er in het openbaar aan kan werken.

Ik ga voor het hemdje dat ik beloofd heb te maken voor een vriendin. Het wordt gemaakt van ronde granny squares in drie kleuren. Ik weet het, dit betekent dat ik weer aan iets begin zonder dat er iets anders is afgemaakt. Maar eigenlijk is het een logische keuze: ik heb beloofd het hemdje te maken, ik heb het materiaal in huis en het is het meest perfecte pakketje om mee te nemen op reis.

Of zijn dit gewoon een smoesjes?

Multitasken?

Vanmorgen meldde de krant dat onderzoek had uitgewezen dat multitasken niet dat is wat mensen erover beweren. 

Eigenlijk wist ik dat altijd wel maar wanneer je het zwart op wit ziet opent het toch, in ieder geval voor even, de ogen. Ik ben het gewend om verschillende projecten onder handen hebben. Maar soms loopt het inderdaad de spuitgaten uit. De neiging ontstaat om alleen maar te beginnen en niet af te maken. Een tijd geleden ruimde ik mijn "werkkamer" op en kwam daar zoveel begonnen werkstukken tegen dat ik van de helft niet meer wist wat de gedachte erachter was. Ik gaf mijzelf toen twee keuzes: uithalen of weggooien. Ik ben voor een combinatie gegaan. Van datgene waar genoeg garen over was haalde ik het werkstuk uit en de rest ging regelrecht de vuilniszak in (de vuiniszak heb ik overigens nog een jaar bewaard want stel dat je spijt krijgt ...). Ik merk nu aan de hoeveelheid bakjes en mandjes dat ik weer op een kritisch punt kom. 

(... en dit is slechts een selectie ...)

De oplossing lijkt eenvoudig: afmaken. Daarin wordt ik gehinderd door mijn voorliefde voor beginnen en door tijd. Ik moet mezelf maar eens streng toespreken en beginnen met afmaken!

De staalkaart

Deze week kreeg ik een kadootje van mijzelf thuisbezorgd. Het was een aantal staalkaarten van een wolmerk waar ik onlangs op attent werd gemaakt. Omdat het merk in Denemarken woont gaan de bestellingen via het internet. Nu vind ik niets zo vervelend als bestellen in een webwinkel en er bij aflevering achter komen dat het product er niet hetzelfde uitziet als op mooie plaatje in de winkel. Gelukkig bestaat de staalkaart. 

Zo'n staalkaart heeft een bijzondere uitwerking op me. Ik waan mij terug in de grote logeerkamer bij mijn oma, zo'n kamer met opgewreven linoleum op de vloer, een tweepersoonsbed en een kast die bij dat bed past. Deze kast was niet leeg zodat de logé de inhoud van zijn koffer kon uithangen. Nee, de kast lag vol met lappen, tassen met wol, patroonboeken en ... kaarten van de 3-suisses. Als de kast openging was dat een feest want er lag altijd wel iets in waar oma dan een kledingstuk van maakte. Maar het grootste feest voor mij waren de kaarten met 3-suisses-draadjes. Toefjes wol en garen in alle mogelijke kleuren en van allerlei materiaal. 

Ik wilde dan de wildste combinaties maken maar daar was oma het niet mee eens. Rood en oranje of blauw en groen kon je echt niet combineren vond zij ... Gelukkig ben ik nu mijn eigen baas maar om heel eerlijk te zeggen, ik combineer zelden rood met oranje of groen met blauw!

Gelukt!

De eerste spoel getwijnde draad

(Je wilt niet weten wat ik in de tussentijd allemaal niet heb gedaan...)

Spinnen, voorbereidingen

Vorig weekeind heb ik een mooie zwarte vacht Gotland gekocht. 

Ik dacht altijd dat de wol van het Gotland pelsschaap snel vervilt. Afgelopen kerst mocht ik een stukje kant-en-klaar gewassen en gekaarde wol proberen en ik was verkocht. 


En toen kwam de aanbieding langs waar ik geen nee tegen kon zeggen. Verschillende vachten van het Gotland schaap, negen maanden haargroei en er zat een zwarte vacht bij... Telefonisch gereserveerd, gaan kijken en gekocht! Op het vorige blog zag je al de eerste foto (+ kat). Toch wat huiverig ben ik begonnen met de vacht te wassen, alles in een keer natuurlijk, en het resultaat overtrof de verwachting. Geen vervilte stukjes wol! Maar ja in mijn enthousiasme had ik wel de volle twee kilo wol gewassen en het duurt dan even voordat het droog is. 

(dit is nog niet de helft)

We zijn nu een week verder en het meeste is klaar om te worden gekaard. 


Maar ja, dan loop je tegen het volgende probleem aan. Op de kaardemolen zit nog wol waar ik aan begonnen was maar waar mijn hart niet bij ligt. Nu moet ik kiezen: kaardemolen schoonmaken en verder gaan met mijn nieuwe wol of toch eerst maar het andere vachtje klaar kaarden. Zal ik dan toch maar de verstandige keuze maken en vanmiddag (zodadelijk eerst naar de kapper) mij werpen op de-vacht-waar-het-hart-niet-ligt en dan hopen dat er nog tijd is voor een vliesje Gotland zodat ik vanavond een spoeltje kan spinnen. Ik ben zo benieuwd wat het gaat worden ...

Feest

Het is een feestelijke dag. Mijn eerste blog ziet het levenslicht net als ik maar dat was 45 jaar geleden … Mijn ouders wisten op die dag in 1967 niet hoe ik zou uitpakken en ook ik heb er geen idee van hoe deze blog zich gaat ontwikkelen. Voor nu wil ik delen wat ik zoal onder handen heb, wat het was, hoe het wordt en waar het mislukt of juist wel lukt.

Wat heb ik vandaag onder handen?

Prachtige zwarte Gotland lamswol, dit moet nog een draad worden. Daarna wil ik er graag een vest van maken.

Een paar sokken, omdat het garen zo grappig is en om te kijken of ik het nog kan, sokken breien.

Een omslagdoek, voor de verkoop, van een prachtige zelf gesponnen draad door de eigenaresse en vriendin van de webwinkel Klei en Draad. Het garen heeft de mooie naam appelboom en als je door je oogharen kijkt zie je ook echt die al wat oudere appelboom, de stam grijs-bruin, op de regenkant begroeit met mos en dan ook nog op een wat killere dag, zo’n dag dat je wilde dat je een omslagdoek had om je in te wikkelen.