Weekeindje zon

Ik ben niet zo van het op vakantie gaan. Vrij en thuis vind ik heerlijk. Je hebt tijd voor dingen waar je anders nauwelijks aan toe komt. Maar vrij en thuis maakt ook dat ik heel snel over ga in een andere versnelling, ik doe het rustiger aan en dreig al snel te verzanden in een (zalig) niets doen. 

Het afgelopen weekeind ben ik met een vriendin naar Barcelona geweest. Een aanrader! Het is een prachtige stad, in de toeristen-gedeelten een beetje druk maar als je buiten de gebaande paden komt GEWELDIG. En dan natuurlijk het weer, het was gewoon een dikke twintig graden. Even wennen weer, maar echt heerlijk.

Bij aankomst hebben we aan de appartement-dame gevraagd waar zij naar toe zou gaan als ze toerist was in haar eigen stad. De reclameplattegrond die zij ons gaf met haar aantekeningen is goed gebruikt ...

De wijken Gracia, La Ribera en El Born zijn echt super. In Gracia heb je nijverheid. Daar heb ik mijn sandalen voor volgend jaar gekocht. En in La Ribera en El Born, in die kleine straatjes met hoge gebouwen waar je aangenaam in de schaduw loopt, vind je zo maar winkeltjes met de meest prachtige Spaanse kunst en nijverheid. Hoewel je bij Spanje niet direct denkt aan wol, breien en haken hebben ze toch een prachtige winkel met wol en garen. De foto's zijn niet super scherp maar ze geven een goed idee.

 

Ik heb er een mooie bol (Deense) wol gekocht. Ik hoop genoeg voor een sjaal voor de aanstaande winter.

En ik ben terug gekomen met, naar ik hoop, voldoende inspiratie voor de rest van het seizoen!

Eindelijk!

Een tijdje geleden deelde ik het "probleem" met mijn bijna zwarte Gotlandwol. Ik was enthousiast over de ruwe wol, ik bleef enthousiast over de gesponnen draad, wist dat ik er een vest van wilde maken en wist bij welk jurkje het moest passen maar kon maar niet bedenken wat het model zou worden. Van Sonja kreeg ik een ontzettend leuk patroon uit een Ariadne uit de jaren 70. Ik ga dat patroon zeker nog uitwerken maar het "was" het niet ... Mijn Gotland-vest moet langer. Dus een eigen ontwerpje geprobeerd en ook weer uitgehaald.
En toen vond, zo maar in Groningen bij de prachtige zaak het Achterpand ik een door mij gewenst boekje "Nordic Tweed" van Rowan 

en daar stond zo maar een vest in waar ik van ging kwijlen. Ok, ik ben al met de derde versie bezig. Ik werk natuurlijk met eigen garen en dat verwerkt anders als het garen waarmee het vest is ontworpen (de pendikte klopt overigens wel; hoe dat toch kan is voor mij nog steeds een van de mysteries van het breien).
Maar goed, ik ben dus met het vierde achterpand bezig en de verhoudingen lijken nu goed. Bijkomend voordeel is dat ik nu maat M aan het breien ben terwijl ik echt de rondingen heb van een (paar) maatje(s) meer J

Een topje met pech

Een tijdje terug begon ik vol goede moed aan een topje. Een vriendin vroeg of ik voor haar een topje wilde maken en ze had een voorbeeld van wat ze wilde (maar dan met andere kleuren). 

Het origineel zag er ontziet er ontzettend leuk uit, was gehaakt, bestond uit een basis van negen ronde granny's en het leek makkelijk na te maken. De aanzet ging dan ook voortvarend. Maar toen moesten de losse onderdelen aan elkaar worden gezet. 


De eerste versie was veel te groot; vriendin is maatje 36 maar ik, met mijn maat 46, paste deze top. Dus uithalen en opnieuw beginnen. 


De volgende versie heb ik eerder doorgemeten en met wat bijsturen lukte dat in de maat van vriendin. Toen zaten dus de basisonderdelen aan elkaar en begon het vormgeven van de top. Na een aantal pogingen is ook dat gelukt. 

Daarna begon het ploeteren om de twaalf granny's tot een homogeen middenstuk te vormen. Het klinkt zo eenvoudig, maar de ene keer haak ik te los en bubbelt het aan alle kanten de volgende keer maak ik de verbindingen te strak en dat betekent ook weer uithalen. 

... en nu, tot overmaat van ramp, heb ik een kop koffie over mijn werkstuk gegooid. De onaffe top is inmiddels gewassen en ligt te drogen en ik heb nu maar een troost-top op de pennen gezet.  Laat het duidelijk zijn, dit exemplaar brei ik want daar ben ik een stuk beter in.

Voorkeuren

Wat je ook gaat doen, je begint met het maken van een keuze. De keuze die je maakt hangt af van dat wat bereikbaar is, maar vooral ook van wat jouw voorkeur heeft. En die voorkeur hangt weer af van waar je het voor wilt gebruiken en van wat je aanspreekt. 


Dit verhaal wordt op deze manier wel heel abstract. Ik zal het naar de praktijk trekken. Wanneer ik begin aan een wol-project moet er een vacht zijn. Veelal is het zo dat mijn oog op iets valt of iemand attendeert mij op een vacht van een bepaald schapenras. Het gaat hierbij echt om de wol: de kleur, hoe het voelt en wat ik er mee wil maken. Met de vacht al in huis pak ik het "Fleece and Fibre Sourcebook" erbij en kijk ik naar het schaap achter de vacht en de eigenschappen van de wol.

Vaak vergeet ik daarna het plaatje van het schaap achter de wol en richt ik mij op het maken. Laatst sprak ik iemand die precies kon vertellen met welk ras ze aan het spinnen was, hoe leuk ze het schapenras vond en waar het ras leefde. 


Dat zette mij aan het denken. Ben ik maar zo in het wilde weg bezig met wol of zit er toch een lijn in. Ik probeerde op een rijtje te zetten welke vachten ik door handen heb laten gaan en welke resultaten me het meest hebben aangesproken. Ik kwam er achter dat mijn voorkeur uitgaat naar oude traditionele rassen en het liefst met een lange harige vacht. 


Kijkend naar de voorraad die ik in huis heb vind ik gelukkig de bevestiging van deze theorie: ik heb net een prachtige Gotland lamsvacht versponnen,

ik ben bezig met het wassen en kaarden van de vacht van het Racka schaap

 

en daarna staat het Jacobschaap op het programma. 

 

Het wordt een heerlijke spin-zomer, ik heb de wol van mijn voorkeur in huis!

Spinnen onder de perenboom

De Pinksterdagen heb ik doorgebracht onder de perenboom. Spinnend. De Strubbert (in Laren, gld) organiseerde de activiteit "spelen met wol". En dat hebben we gedaan: spelen met wol! Het weer werkte 100% mee en het was geweldig. De dames die wol verwerkten hadden hun kampement opgeslagen onder de perenboom. Een super plek!

Maar wat was er aan de hand? De schapen van de Strubbert werden geschoren. Dat werd groots gevierd. In de afgelopen maanden is er flink wild gebreid. Overal op het terrein van de Strubbert vond je breisels terug.

Om terug te komen op het "spelen met wol": de schapen werden ontdaan van hun wintervacht ...

           

 
... en om aan het publiek te tonen wat er daarna met wol kan gebeuren hebben we, vijf vrouw sterk, laten zien wat er daarna met zo'n vacht gebeurt. Er werd gesponnen, gevilt, geweefd. Door de dames zelf maar ook door de bezoekers want er is natuurlijk niets leuker als zelf vasthouden, zelf ruiken van verse wol maar vooral zelf doen. 

     

 
En dat allemaal in de weldadige schaduw van die perenboom. Zo zou het altijd moeten zijn, spelen met wol onder de perenboom.

Wat een heerlijk weer, weer

Vanmorgen moest het er van komen, het huis moet aan kant want tijdens de Pinksterdagen ben ik van huis. Op de een of andere manier zit het in mijn systeem dat je niet weg gaat zonder het huis aan kant te hebben ... Dus alle plekken bij langs waar ik stapeltjes laat liggen. Behalve de gebruikelijke post, verstelgoed en overige zaken heb ik nu toch echt de handschoenen en mutsen in de daarvoor bestemde dozen weggeborgen. Handschoenen, mutsen zul je denken ... Maar tot twee weken geleden had ik 's morgens, op de fiets nog mijn vingerloze wanten aan. Dat kan je je nu niet meer voorstellen, deze week stapte ik om half acht in de motgen zonder jas op de fiets.

Eigenlijk is het zonde dat ik nu in huis bezig ben, ik zou buiten moeten zitte. Het is heerlijk om in de tuin te spinnen, een steekje te haken of te breien maar zoals ik al uitlegde, de huishoudelijke taken roepen ...
En ik heb twee dagen op de Strubbert in Laren (Gld.) voor de boeg, fijn "spelen met wol"!

  Voor meer informatie over spelen met wol: www.strubbert.nl.

Digitale gemakken

Tot voor een jaar was ik van het papier. Stapels tijdschriften, geprinte patronen en natuurlijk boeken. Voor het opbergen en uitstallen van die boeken hebben ze in de middeleeuwen al een oplossing bedacht: de boeken in een leeszaal aan de ketting.

Dit was een mooie oplossing toen de hoeveelheid boeken nog overzichtelijk was. Op enig moment werden de verzamelingen groter en moest er iets anders worden verzonnen. Gelukkig is de mens inventief en werd de boekenkast bedacht.

Maar hoe moet je nu omgaan met al die tijdschriften en het losse papier? Ik heb nog geen werkbare oplossing gevonden. Het blijft een kwestie van stapelen en regelmatig uitzoeken en herschikken om te voorkomen dat je op een gegeven moment verdrinkt in het papier.

Dit was een probleem totdat ik mijzelf een I-pad cadeau deed. Al heel snel ontdekte ik dat ik ook tijdschriften kon kopen en bewaren op mijn "padje". Helemaal gelukkig werd ik van de recente downloads van tijdschriften waar ik anders behoorlijk moeite voor moest doen om die te bemachtigen. Waar ik voorheen vrienden die naar verre buitenlanden gingen moest vragen voor hen "obscure bladen" te kopen en voor mij mee te nemen heb ik nu, als ik dat wil, de nieuwste Vogue knitting of Simply knitting op de dag van uitkomen in huis. Bovendien kan ik "padje" meenemen in de trein, in de bus of op de bank en het plaatje, artikel of patroon te voorschijn toveren zonder me een breuk te tillen aan papier.